باقر پرهام | دعوای ما با اعضای تودهای کانون نویسندگان ایران در سال ۵۸ شکل گرفت. در این سال، هیات دبیران کانون عبارت بودند از من، احمد شاملو، محسن یلفانی، غلامحسین ساعدی و اسماعیل خوئی. من، بنا به سنتی که به پیشنهاد بهآذین در نخستین هیات دبیران موقت در سال ۵۶ …
ادامه نوشته »اختصاصی | آن هفت نویسنده با ابوالهول ایرانی چه گفتند؟
الهه خسروی یگانه | «شما نماینده امرید و من نماینده کلام. امر وقتی میتواند بر کلام مسلط شود که در این مملکت دو نفر حکومت کنند: یا محمد بن عبدالله(ص) یا ژوزف استالین. شما کدامش هستید؟» محمدعلی سپانلو میگوید که این جمله را جلال آلاحمد خطاب به امیرعباس هویدا در …
ادامه نوشته »ویژه | بازخوانی یک یادداشت از رضا براهنی درباره غلامحسین ساعدی به بهانه زادروزش در ۱۳ دی
رضا براهنی | به گمانم بار اول نام غلامحسین ساعدی را در نامه ای خواندم که خانم مهرانگیز سمندری، که قصه نویس بود و شاید همسن و سال خود من و ساعدی، برایم از تبریز به استانبول فرستاده بود. با او در واقع از طریق دوستی مربوط شده بودم به …
ادامه نوشته »جای خالی جعفر والی در تئاتر ملی
فرزانه ابراهیمزاده | جعفر والی یکی از آخرین حلقههای کارگردانان و بازیگران دوره طلایی تئاتر ایران و از بنیانگذاران گروه تئاتر ملی روز شنبه ۲۷ آذرماه بعد از یک دوره بیماری در ۸۳ سالگی در تهران درگذشت. بازیگری که ورودش به عرصه هنر همزمان با سالهای ملی شدن صنعت نفت …
ادامه نوشته »ویژه | ۳۱ سال از مرگ غلامحسین ساعدی گذشت
نیلوفر بیضایی*| زندگی و آثار غلامحسین ساعدی، حکایت خلاقیت، نبوغ و آفرینش هنری است در بستر یک جامعه استبدادزده. ساعدی متولد ۲۴دیماه سال ۱۳۱۴در تبریز است. نوجوانی او مصادف بود با نهضت ملی شدن نفت و سپس کودتای بیست و هشت مرداد ۳۲. دورانی که در آن همچون انقلاب ۵۷ …
ادامه نوشته »